| Kanapka z Wysp Brytyjskich - Rover 214 |
|
| Dodany przez tomi |
| niedziela, 04 kwietnia 2004 12:18 |
|
Ten maluch ma pod maską 103 KM. Angielski producent jest skromny i wcale nie uważa tego za jakiś wielki wyczyn. Rover 214 jest po prostu zwykłym małym samochodem, który w naszych warunkach może pełnić rolę auta rodzinnego. Kanapka z Wysp Brytyjskich - Rover 214 Ten maluch ma pod maską 103 KM. Angielski producent jest skromny i wcale nie uważa tego za jakiś wielki wyczyn. Rover 214 jest po prostu zwykłym małym samochodem, który w naszych warunkach może pełnić rolę auta rodzinnego. Niezależnie od tego jak oceniamy angielski samochód, bezstronnie trzeba przyznać, że jest jedną z bardziej oryginalnych konstrukcji ostatnich czasów. Cechą szczególną jest choćby silnik. Ma unikalną , warstwową budowę. Właśnie z tego powodu niektórzy mówią na niego "kanapka"... Angielski rodowód Anglicy szczycą się tym, że Rover 214 jest ich własną konstrukcją, a zatem, jeżeli chcecie ich obrazić, mówcie na niego "mała Honda". Tak naprawdę z Hondy jest tu tyle co kot napłakał, a żeby to udowodnić zaglądnijmy do środka. Jednostka napędowa Rovera 214 należy do rodziny silników K. Projekt gamy K powstał bez pośpiechu - chodziło o opracowaniu czegoś naprawdę dobrego, uniwersalnego i na tyle rozwojowego aby nadawało się do zastosowania w wielu modelach samochodów. Inżynierowie zdecydowali się pójść w dwóch kierunkach. Pierwszym były jednostki sześciocylindrowe i o nich napiszemy być może przy innej okazji. Kierunek drugi to silniki czterocylindrowe, wśród których znalazł się m.in. nasz bohater. Aby spełnić podstawowe założenia konstrukcyjne (motor miał być lekki, cichy, oszczędny i dynamiczny) zdecydowano się na konstrukcję ze stopów aluminium. Teoretycznie powstało coś na wzór silnika Skody Favorit, tyle że z górnymi wałkami. Do bloków ze stopów lekkich wsadzono tzw. "mokre tuleje" i przykryto szesnastozaworową głowicą. W praktyce pomiędzy oboma konstrukcjami była jeszcze jedna astronomicznie wielka różnica. Dla zapewnienia sztywności, trwałości i niskiego poziomu drgań wymyślono, aby cały silnik spiąć szpilkami na wylot. W Skodzie szpilki wkręca się po prostu w blok i biada temu kto obrobi gwinty. Silnik Rovera podzielony jest na cztery charakterystyczne plastry. Idąc od góry mamy obudowę wałków rozrządu, głowicę, blok, oraz podpory wału korbowego. Wszystko to jest przewiercone i skręcone długimi szpilkami w ilości 10 sztuk, które koniecznie należy wymieniać przy każdym rozdzielaniu jednej z części. Tego typu patenty stosowano wcześniej tylko w konstrukcjach sportowych, jeden z nich ma na swoim koncie firma Triumph. Efekt pracy jest naprawdę niezły. Silnik z racji swoich ograniczonych gabarytów i małej wagi nadaje się do samochodów miejskich, a z racji mocy może w razie potrzeby napędzać samochody rodzinne. Dość łatwo można także wykonywać remonty kapitalne - wystarczy wymienić tuleje, kompletne tłoki, komplet uszczelek i rzecz jasna długie szpilki. W praktyce jednostka K16 (bo tak fachowo nazywa się ten silnik) jest bardzo dobrze wyrównoważona, ekonomiczna i zrywna. 103 KM w relatywnie małym autku radzi sobie doskonale. Prędkość podróżna tego samochodu to ok. 130-160 km/h, prędkość maksymalna przekracza 180 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmuje mu mniej niż 11 sekund. W łagodnie pokonywanej trasie samochód spala ok. 5-6 litrów na każde 100 kilometrów. Jeżeli na gaz naciskamy mocniej zużycie wzrasta do 7,5-8 litrów. W mieście , w zależności od warunków trzeba się przygotować na wynik od 7 do 9,5 litra na setkę. Roverki serii 200 były produkowane jeszcze z dwoma silnikami benzynowymi - 1,4 z głowicą ośmiozaworową o mocy 75 KM oraz 1.6 16v o mocy 111 KM (... i topowa odmiana 1.8 16v VVC o mocy 145 KM - przyp.: Tomi). Dostępne były także dwie wersje wysokoprężne - o mocach 86 i 105 KM. O tych silnikach napiszemy przy innej okazji. Nadwozie Okrąglutkie nadwozie Rovera 200 pojawiło się w roku 1995 w wersji 3 i 5 - drzwiowej zastępując poprzednika opracowanego wspólnie z Hondą (bliźniak Honda Concerto). W zasadzie tylko we wnętrzu nowego modelu dopatrzymy się japońskich śladów. Reszta jest na wskroś brytyjska i to się właśnie użytkownikom podoba. Jedynym problemem jest odpowiednia kwalifikacja samochodu - dość duży i drogi jak na maluch, dość mały jak na auto kompaktowe. Na szczęście realia giełdowe zweryfikowały jego cenę, która idealnie przystaje do jego wartości. Za około 20 - 22 tysiące złotych kupimy samochód zadbany, bezwypadkowy i z pierwszej ręki. W razie potrzeby do auta mieści się czteroosobowa rodzina a jej bagaże da się jakoś docisnąć klapą bagażnika. Jeżeli coś nie wejdzie trzeba zamocować na dachu. Jednakże nawet wtedy Rover nie będzie się snuć za ciężarówkami, to jeden z nielicznych samochodów w tym segmencie gdzie naprawdę do codziennego użytku nie brakuje mocy. Jakość materiałów użytych do wykończenia wnętrza jest niezła, natomiast samo ich pasowanie niestety nie. Nie brakuje natomiast prestiżowych chromowanych akcentów (klameczki, końcówka dźwigni ręcznego, wewnętrzne nakładki na progi itp.). Podobać się może także mała, gruba kierownica - większa jest niepotrzebna, gdyż auto wyposażone jest we wspomaganie. W roku 1999 w sprzedaży pojawił się następca modelu - oznaczony symbolem 25. Zmiany nadwozia są jednak kosmetyczne. Chodzi głównie o przedni pas z charakterystycznymi okrągłymi światłami. Zawieszenie Z przodu zastosowano klasyczne kolumny typu Mcpherson oraz dolne wahacze i drążek stabilizatora. Z tyłu znajdziemy belką podatną na skręcanie, wahacz poprzeczny i kolumny resorująco - amortyzujące. W porównaniu z Fiatem Punto czy Oplem Corsą części do Roverka są dużo droższe, ale da się wytrzymać. Zwłaszcza, że trwałość stoi nieco powyżej przeciętnej wytyczonej przez Włochów. W modelach wyposażonych w ABS z przodu i z tyłu mamy hamulce tarczowe. W pozostałych z tyłu znajdziemy bębny. Niespodzianki Jak każdy egzotyczny samochód, Rover naraża użytkownika na niespodzianki. Jedną z nich, która systematycznie przytrafia się użytkownikom tego modelu, jest awaria prędkościomierza. Newralgiczną częścią jest czujnik elektroniczny umieszczony w okolicy piasty przedniego koła. Usunięcie awarii to wydatek kilkuset złotych. Podobnie drogo sprawa ma się z oryginalnymi tłumikami. Zakładanie podróbek jest oczywiście tańsze, ale niestety pociąga za sobą wyraźny wzrost głośności. Informator kierowcy: Czy można remontować ten silnik? Blok silnika jest wykonany ze stopów lekkich. Podobnie jak w Skodzie dostępne są tuleje cylindrowe oraz kompletne tłoki. Koszt naprawy jest typowy dla samochodów tej klasy. Dodatkowym wydatkiem jest zakup kompletu długich szpilek do skręcania silnika o czym piszemy w tekście. Ceny części zamiennych (ceny pochodzą z firmy Inter Cars). W ofercie są zamienniki droższe i tańsze. Podane ceny prosimy zatem traktować orientacyjnie. Warto zwrócić uwagę na cenę tarczy hamulcowej - 140 zł za tarczę Brembo nie jest zbyt wygórowaną ceną w porównaniu z ceną tarczy zwykłej. Artykuł pochodzi z 8 numeru (marzec-kwiecień) 2004, czasopisma "AUTO PO GWARANCJI". |